Tanzania

Tanzania

Kisumu – Musoma

Mijn grote Tanzania avontuur startte na een leuke tijd in Kisumu. Op maandag 30 augustus zou ik om 11 uur ’s ochtends de bus pakken richting Tanzania. Tenminste.. dat dacht ik. Ik was netjes om 10 uur present (als een echte mzungu) om me te melden. Mijn tas afgegeven, nog een uurtje door de stad gelopen en op naar de bus! Kwart over 11. Nog geen bus. Nou ja, Kenia, dus zal zo wel komen. Half 12.. nog geen bus. Toch maar even vragen dan. Bus naar Tanzania? Ja die vertrekt om 11 uur vanavond ja. *diepe zucht…*. Hadden jullie me dat niet even kunnen vertellen dan? Jawel, dat hebben we toch gedaan? Goed.. weet je, laat maar. Bedankt en tot vanavond!

Na een aantal lange, warme uren (ik was immers al gekleed op de bus in mijn zwaarste kleren; zware kleren = lichte tas) was ik wederom braaf om 10 uur present (nog steeds een mzungu he)! Dit keer zag het er meer hoopvol uit. Bussen reden af en aan. 11 uur… 12 uur… 1 uur… Niemand die me iets vertelt of reageert op vragen en nog steeds geen bus voor mij. Me inmiddels maar gemengd tussen andere klagende klanten (van andere bussen overigens, maar toch, sociale contacten kunnen geen kwaad) om ook maar even uit de zweetvoeten lucht van de wachtruimte te zijn. Ja! 1.15 uur, de bus!! Vertrek: 1:30 uur. Slechts 2.5 uur te laat, valt reuze mee! Goed, ik dan maar als enige blanke die bus in, op weg naar Tanzania!

Ik had stiekem gehoopt op een beetje slaap maar ik had natuurlijk kunnen weten dat dat er niet in zou zitten. Naast het feit dat het raam waaraan ik zat er bijna uitpleurde (dit maakte nogal veel herrie en er was iets te veel en te frisse lucht), moesten er in elke enigszins ‘grote’ plaats mensen en pakketjes afgeleverd worden. Dus lichten aan, geschreeuw, etc. Dacht ik dan eindelijk even relax te zitten: de grens! Allemaal de bus uit. Langs twee migratiekantoren midden in de nacht. Papiertjes invullen, stempels halen, geld wisselen bij niet betrouwbaar uitziende types. Plassen voor 200 shilling (wat??? Ow ja, sorry dat is maar 10 ct. Tja, nog even wennen aan de nieuwe valuta). Na een uur dan weer de bus in en yes! Ik ben in Tanzania!! J Nog een beetje donker om wat te zien, maar het voelt anders! :p. Als het licht begint te worden vind ik het er echt anders uitzien. Mooi landschap, minder verkeer, minder en kleinere nederzettinkjes. Het lijkt me wel wat!

Dan word ik afgezet in Musoma, een plek waar ik met Sawadee ook heen zal gaan. Musoma is de hoofdstad van de Mara provincie en ligt aan het Victoria meer. Ik stap uit de bus, het is nog vroeg, uurtje of 7 ’s ochtends. Daar sta ik dan op een zandvlakte tussen een handjevol locals. Goed… Even vragen waar ik heen moet want dit ziet er nog niet zo stads uit. ‘Excuse me, can you tell me where the towncentre is?’ Geen reactie. Een aantal pogingen en mensen verder kom ik tot de conclusie dat de meesten hier nauwelijks tot geen Engels spreken. Nu weet ik dat jullie allemaal erg onder de indruk zijn van mijn bijna vloeiende Swahili, maar ik kan je zeggen: dat valt in de praktijk vies tegen! In ieder geval wist ik uit de reacties van mensen op te maken dat de zandvlakte waarop ik mij nog steeds bevond, het begin was van de hoofdstraat. Huh?? Dit is toch een stad? Na een kilometer of 2 lopen zie ik inderdaad een aantal kenmerken die zouden kunnen duiden op een stad: een bank en een aantal hotels. Nou ja, goed, meer heb ik niet nodig. Pinnen, ontbijten (een gekookt ei, een samosa, een vettige chappati en thee voor 1 euro) en op naar het hotel. Het hotel ligt heel erg mooi aan een strandje met uitzicht op het meer. Super! ’s Middags op de fiets de ‘stad’ verkend en besloten dat ik hier morgen wel weer weg wil. Het stadje is relax maar er is hier echt niets te doen. Ik kan zelfs het busstation niet vinden dus vraag me af hoe ik hier dan weg kom. Na wat hulp van een vriendelijke man met een Engelse vocabulaire van wel 100 woorden (die ik 20 cent fooi geef waarmee hij volkomen gelukkig is) en het 3x rondlopen van het stadje, kom ik dan tot de conclusie dat mijn oorspronkelijke plan er niet van gaat komen. Ik wilde met de bus naar Arusha, wat betekent dat je een route neemt die door Serengeti National Park loopt. Voor de entree van het park moet je alleen al 100 dollar betalen. Dit om erdoorheen te racen. Dacht het niet… Dus dan maar naar Mwanza. Dit is de tweede grootste stad van Tanzania en ligt tevens aan het Victoria meer.

Musoma - Mwanza

’s Ochtends laat ik me door een taxi afzetten op het busstation. Mijn voet is nog niet buiten de deur of er staan al 10 mensen te schreeuwen en aan mijn tas te trekken. AAAAAH! Ik word gek! De taxichauffeur heeft dit gelukkig in de gaten en zegt dat ze wat minder ‘kelele (lawaai)’ moeten maken omdat ik gek wordt. Goed, het lawaai wordt minder maar ze blijven wel en ze trekken nog steeds…  Niet geheel vrijwillig zit ik dan ineens in een bus. Mijn tas was al binnen en waar mijn tas is ben ik (dat hebben ze hier ook al ontdekt..). De bus ziet er niet heel betrouwbaar uit, maar ok, ik heb in ieder geval een stoel en dat kan niet iedereen zeggen. Ik wil gaan zitten, blijkt mijn kont toch nauwelijks tussen mijn buurman en de leuning te passen! Misschien ben ik dan toch echt dik geworden..? Ik kijk een beetje bezorgd om me heen om te kijken of anderen hier wellicht ook last van hebben of dat ik toch echt aan de lijn moet. Dan zie ik dat deze bus in plaats van 4 stoelen in 1 rij, er 5 heeft! Aha, mijn rekenkundige capaciteiten vertellen mij dat dit dus een smallere stoel betekent. Goed, mijn kont is dus niet dik geworden (he, jammer ;). Ok, ik wurm me ertussen (sorry buurman) en ik zit. Niet erg comfortabel, maar wellicht duurt de reis niet te lang? Mijn leuning is een ijzeren stangetje wat ook niet erg bijdraagt aan het comfort. Ondanks al mijn vet voel ik de leuning toch echt in mijn zij drukken. Desondanks zit ik klaar om te vertrekken! Daar gaan we dan. Een hoop kabaal en gehengst aan de versnellingspook, maar we rijden. Na een aantal meter valt me al op dat mijn voeten toch wel erg warm worden. Eens even op onderzoek uit daar beneden. Aha, mijn voeten bevinden zich naast het ventilatiegat van het motorblok, great! Nou ja, als het alleen mijn voeten zijn, er zit immers ook iemand op het motorblok, dat moet oncomfortabeler zijn toch? Stop 1: niemand eruit, veel mensen erin! Ja, dat motorblok was nog niet vol hoor. Vier mensen erbij, nog een aantal op een geïmproviseerd bankje tegenover de eerste rij. Benen tussen iemand anders benen en gas erop! Onderweg heeft de chauffeur zijn voet flink op het gaspedaal en zijn hand op de toeter. Het enige waarvoor hij zijn voet ervan afhaalt is het volgende: drempels (dat valt dan weer mee he?), mensen die in of uit moeten stappen (maar hiervoor haalt hij zijn voet er maar gedeeltelijk af, stoppen is natuurlijk onzin) en marktjes waar gehandeld wordt in bananen en eieren. Na vier uur afzien kom ik dan veilig aan in Mwanza. Godzijdank. Na deze enigszins risicovolle en oncomfortabele reis besluit ik me in Mwanza dan maar te settelen in een Katholiek hostel. God heeft me immers bijgestaan tijdens mijn reis.

Mwanza is een mooi, relax en leuk stadje! Na deze reis wilde ik eigenlijk zo snel mogelijk terug naar Kenia, maar ik heb te snel geoordeeld! Hier spreken mensen weliswaar wat Engels, ze laten me met rust, er zijn geasfalteerde wegen en het is netjes en schoon! Hier heb ik me een dagje prima vermaakt. Beetje relaxen, rondlopen en het meer bekijken. Gezien het feit dat ik niet nog eens uren in zo’n bus wil doorbrengen heb ik besloten een ticket naar Zanzibar te boeken.

Mwanza – Zanzibar

Zozo, wat een vliegveld heeft Mwanza! Ik had het bijna gemist. Maar goed, er is er tenminste een. Ik ben natuurlijk weer veel te vroeg (dat moet ik toch echt eens afleren) en dat betekent wachten. Gelukkig is er een lekker zonnetje, aangenaam temperatuurtje, gezellige serveerster en cola. Na iets meer dan een uur ga ik inchecken. Het lijkt wel of reizen bij mij gepaard moet gaan met vertragingen e.d. dus vertellen ze mij bij de incheckbalie dat de vlucht ‘slechts’ 2 uur vertraging heeft. Dus ik ben alsnog om 4 uur, mooie tijd aldus baliemedewerkster, in Dar es Salaam. Wanneer ik haar vertel dat ik een aansluitende vlucht naar Zanzibar heb, kijkt ze al iets moeilijker. Die haal ik dus niet… Is er een andere vlucht die niet volgeboekt is? Ja, waarschijnlijk (ja, dat zei ze echt) wel, maar dat moet ik maar vanaf Dar es Salaam regelen. Eeehm.. lang leve de moderne techniek? We hebben toch internet of op z’n minst telefoon? Ik denk natuurlijk weer veel te modern en er wordt me verteld dat het systeem waarmee ze werken niet zo geavanceerd is. Dus ik ga maar weer braaf verder met wachten en ik zie het wel! Hakuna matata..

Zanzibar!!! Jaja, uiteindelijk arriveer ik dan toch om 18 uur plaatselijke tijd op het mooie eiland Zanzibar! Ik vind alles meteen alweer helemaal goed! Tropisch temperatuurtje, verzacht door een aangenaam windje, maar nog steeds knap warm.. Palmbomen, blauwe wateren, witte stranden, vriendelijke mensen, relaxte sfeer, mooie kleine straatjes (zelfs de hoofdstraat). Mijn hotel blijkt zelfs onbereikbaar met de auto, zoals wel meer in Stonetown, de grootste stad van Zanzibar. De stad is zo oud dat het niet gemaakt is op auto’s. Scooters en fietsen gaat overigens prima en dat merk je!
Ik hang eens flink de toerist uit met in mijn achterhoofd natuurlijk de groep die ik ga begeleiden. Ik ga naar wel drie musea, ik doe een spicetour, ik hang op het strand, ik eet van een papieren bordje uit de ‘eettuinen’, ik leer over sultans en sultana’s (ja, zo heten ze echt), ik bezoek een ruïne en ik maakt zelfs vrienden met een Zambiaanse dame die zich ook alleen moet vermaken. Met zijn twee is soms toch leuker dan alleen. We sluiten het weekend af met een romantisch diner (de mannen ontbraken) op het strand, kijkend naar de zonsondergang. Na twee dagen genoten te hebben vertrek ik met de boot terug naar Dar es Salaam. De boot is zonnig, maar bijzonder winderig dus ik heb vooral twee uur lang mijn spullen goed vast moeten houden! Een verbrand gezicht is het resultaat. In Dar es Salaam blijf ik alleen een nacht zodat ik ’s ochtends de bus kan pakken naar Arusha. 

Dar es Salaam – Arusha

Om 7 uur ’s ochtends vertrekt mijn bus en ik sta (zoals gewoonlijk) om 6:20 paraat. Dit keer wordt mijn volhardendheid beloond! De bus staat er al en maakt om 6.45uur vertrekgeluiden. Het kan dus toch? Ja hoor, stipt 7 uur rijden we. En de bus! Niet te geloven. Ik zal het even opsommen:
- Gewoon 4 stoelen in een rij
- Airconditioning
- Een tv! Met films! (slechte, maar goed)
- Twee conducteurs die een gratis snoepje en drankje verzorgen!
Dan zie ik het aan het woordje ‘nooduitgang’, de bus is Nederlands. Kon niet missen natuurlijk.
De reis duurt heeeeeeeeeeeeeel lang, namelijk zo’n 12 uur L. Maar goed, er is zo nu en dan wat afleiding: filmpje, een stop waar ik een ondefinieerbare lunch naar binnen werk, mensen die in en uit de bus komen om eten te verkopen en een heuse ‘tupperware party’ (maar dan met verzorgingsproducten).  ’s Avonds kom ik aan in een leuk hotel / hostel waar we ook met de Sawadee groep heengaan.
Na een dagje relaxen in Arusha, leuk stadje, is het toch echt tijd om terug te gaan naar Kenia, naar Nairobi. Na nog een keer 6 uur in een shuttle (met weer te veel mensen en een te slechte weg) ben ik weer terug. Ik ga weer naar de zus van Jimmy waar ik verblijf als ik in Nairobi ben. Een warm welkom en veel gezelligheid. Fijn om er weer te zijn. Hoewel slapen in een bed met beweeglijke Ivy me iets minder bevalt ;).

Bedankt voor alle lieve verjaardagswensen per mail, krabbel, facebook, sms en zelfs per telefoon. Erg fijn! Mijn verjaardag heb ik voornamelijk doorgebracht in de ‘saloon’. Ik heb een pedicure gekregen en mijn haar is opnieuw gevlochten. Nieuwe stijl, met krulletjes. Persoonlijk vind ik mezelf op een ontplofte poedel lijken, maar ach, over drie weken is het er toch weer uit. Jullie begrijpen wel dat foto’s hiervan niet op de website komen. ’s Avonds zijn we ‘local’ gaan uiteten en stappen. Dit betekent  4 kg Nyama choma (geroosterd vlees), veel ugali, redelijk wat drank en veel dansjes. Het was zeer geslaagd!

Vandaag komt mijn groep aan. Ik vind het weer een beetje spannend (vooral met kater) maar heb er ook zin in!

Tot de volgende keer!

Liefs Rita