Mijn nieuwe leven.

Na het begeleiden van een vermoeiende reis in februari ben ik inmiddels al twee weken beland in een wellicht nog meer vermoeiende (maar wel interessante en leuke) situatie. Ik leef nu samen met mijn Italiaanse huisgenote Anna in een leuk huisje in de wijk ‘Komarocks’ in Nairobi. Echt tussen de locals. Goed.. Ik begin bij het begin.

Na een weekendje uitrusten van mijn reis op weg naar mijn reeds gereserveerde (maar niet gemeubileerde) appartementje in de wijk Kayole.
Kayole in het kort:
-  Kayole staat hier bekend als een ‘upgraded slum’.
- Veel krotjes die overal gebouwd mogen worden.
- Erg droog, stoffig en met weinig tot geen water.
- Vaak geen elektriciteit
- Zandwegen
- Geasfalteerde wegen die meer weg hebben van een groot gat wat vaak omgetoverd wordt tot open riool.
Hoe dan ook.. Het lijkt me wel wat, de ‘local experience’.

Samenvatting van huis 1:
- Geen water, gelukkig is er een tank voor me gevuld
- ’s Middags geen stroom
- ’s Avonds geen stroom… Met een kaarsje en een boek op de lege vloer van mijn huis.
- ’s avonds uiteten met het hoofd van de school. Als ik terugkom wacht mij een warm welkom… Tientallen kakkerklakken door het hele huis. Gadverdamme! Dat is dus een slapeloze nacht!

De volgende dag kom ik uitgeput aan op school. Ik hoop vandaag erachter te komen wat ik kan betekenen en wat er van me verwacht wordt. Tot mijn verbazing zie ik een andere mzungu (blanke) lopen. Wat blijkt… Er komt nog iemand vrijwilligerswerk doen op school! Toevallig! Een Italiaanse, Anna, die ook op zoek is naar een huis. Ik grijp mijn kans om ‘cockroach palace’ te verlaten en biedt haar aan om samen een huis te vinden. Na een zeer omslachtige zoektocht waarbij menigeen persoon geld verwacht, vinden we wat! Fris gerenoveerd en klaar in 2 dagen.. Het is geweldig! Te mooi om waar te zijn?

Samenvatting van huis 2:
- 2 dagen? Met veel druk uitoefenen maak er maar 5 van. Dat valt nog reuze mee toch?
- Als je gaat schilderen hoef je de vloer toch helemaal niet af te dekken? Resultaat: een creatieve vloer met verfspetters!
- Nadat binnen alles klaar is en wij ingetrokken zijn…. … gaan ze het dak repareren. Gevolg: het hele plafond stort weer naar beneden.. Logica?
- Nogmaals renovatie van de binnenkant.. En dan eindelijk is het klaar.
- Op zaterdag: geen water…? Dat heeft niemand ons verteld. Ik ga eens even checken bij de buren. Ow, weet je dat dan niet? Water komt alleen op donderdag en vrijdag. Ow ja, natuurlijk!
- Na een week hebben wij ervaren dat water alleen op donderdagavond, vrijdagochtend, misschien zaterdagochtend, misschien ook gewoon niet, komt. Dat is dus tanks vullen zo gauw er water uit de kraan komt! Ik raak al aardig gewend aan 2 emmertjes water dragen…
- Wat vinden in deze buurt is erg lastig. Na een hele dag van ons weekend gespendeerd te hebben naar een zoektocht naar water, komt er dan eindelijk een mannetje met een handkar met 400 liter water. 20 jerrycans. Hij heeft hier zeker 3 km mee gelopen en vraagt  6 euro. Wij vinden hem zielig en geven hem 7. Hij heeft ons afgezet! Het blijkt 2 euro te moeten kosten. Weten wij veel…
- Helaas ook hier kakkerlakken. Maar mijn huisgenoot is zeer dapper en we zijn een kakkerlakkenoffensief begonnen! Spray, pasta en poeder… Wie nou nog in de buurt durft te komen is een stoere kakkerlak. Het werkt nog niet helemaal, maar komt goed!
- Op school.. Kakkerlakken? Tja, dat maakt toch niet uit. Als ze op je eten zitten? Snijd gewoon dat stukje van je eten af joh! Ok.. we moeten toch nog wat beter integreren hier merk ik.
- De inboedel is aardig compleet na een housewarming waarbij iedereen iets mee moest nemen en wat dozenkunst.

Openbaar vervoer:
Tja, er moet echt weer een stukje in over openbaar vervoer. Ook hier weer de overvolle als een gek rijdende matatus. Een aantal leuke namen van de busjes:
- The safety bus (rijdend over een trottoir met een snelheid van 60 km per uur). Safety? Yeah right..
- Amanda
- love me tender
- Rescue team
- Lollipop
- God’s Gift
- Mystic prophecy
De wegen bestaan hier uit nogal veel gaten. Meer gat dan weg eigenlijk. Hier stroomt regelmatig het riool in uit dus je kan je voorstellen wat dat oplevert.. Een deel van de wijk heet Matopeni wat ‘in modder’ betekent. Ik kan het begrijpen.. Stinkende modder.
Ik loop elke dag naar school door afval, vuilnis, gaten, langs matatus, over en door stroompjes waarvan ik hoop dat het geen riool is, tussen koeien, schapen, geiten, fietsers met jerrycans, ezels met wagens en vrachtwagens. Dit duurt zo’n 45 minuten enkele reis. Ik werk dus ook nog aan mijn conditie!

Naast al deze vermoeiende nevenactiviteiten bestaat er natuurlijk nog zoiets als school! Ik heb het belangrijkste voor het laatst bewaard. De eerste week bestaat vooral uit praten, kijken, leren en het maken van een plan. Aan dat plan houdt natuurlijk niemand zich, dus uiteindelijk zijn we zelf met een plan gekomen na een aantal dagen kijken.
 
De school in het kort:
- 400 leerlingen, 8 klassen, 8 leraren.
- Een groot deel wezen, kinderen met HIV besmette ouders of zelf besmet, jonge meiden met ongewenste zwangerschappen. Noem maar op! Kortom.. de allerarmste en minst bedeelden uit de wijk.
- In een klas van 50 leerlingen, gemiddeld 10 beschikbare boeken per vak.
- Lessen van 35 minuten. (Gezien er geen boeken zijn en kopiëren duur is moet alles overgeschreven worden uit het boek. Dan 55 kinderen een potlood en schrift uitdelen.. 35 minuten?  Je begrijpt wel hoe dat er in de praktijk uitziet?)
- Slaan met de stok is hier zeer gebruikelijk
- Geen salarissen voor de leraren..
- Geen water.
- Een groentetuin voor eten voor de leerlingen die overblijven voor lunch (geen geld voor eten thuis). Maar geen water is natuurlijk geen groenten.

Dus wat ik kan doen in het kort:
- Assisteren in de klassen. Rondlopen, nakijken, schriften uitdelen, orde houden, punten slijpen, lesgeven als de leraar weg is. Ik help voornamelijk in groep 1.
- Nederlands geven aan klas 5/6 en 7/8. Gemiddeld 100 leerlingen per keer.. Zonder materiaal.
- Waar nodig is schriften nakijken waar de leraren geen tijd hebben.
- ‘Physical education’ en muziekles op woensdag en donderdag. Aan 250 leerlingen tegelijkertijd.
- Het schrijven van een projectvoorstel voor een ‘borehole’ voor water voor de groentetuin en het doorspoelen van de wc’s, wassen, koken.
- Instanties aanschrijven voor fondsen.
- Verder alles waar een leraar behoefte aan heeft.

Gezien alles ook nog in Afrikaans tempo gaat betekent dit dat ik vaak laat thuis ben en dan nog iets moet koken, eten en slapen. Ik ben elke dag nogal uitgeput maar het is wel erg interessant, leerzaam en ik hoop nuttig!

Ik hoop dat ik jullie zo voldoende geupdate heb! Er is nog veel meer te vertellen maar het is gewoon te veel voor woorden. Nog 1 ding.. Ik weet dat ik jullie al geregeld voor hulp heb gevraagd en ik ben iedereen die daarin mee heeft geholpen erg dankbaar. Ik ga nog een keer voor iets vragen.. Voel je vooral niet verplicht, maar neem het in overweging.
Het hoofd van de school heeft me gevraagd of ik nog mensen ken die een kind kunnen sponsoren. De armste kinderen worden geselecteerd hiervoor. Het komt neer op 18970 Keniaans shilling per jaar. Dat is 190 euro. Een kind krijgt hiervoor elke dag lunch, een uniform, boeken, schriften en potloden en administratiekosten worden betaald. Jij krijgt hiervoor een blij kind die jou 2x per jaar een brief schrijft. Je ontvangt 3x per jaar een rapport en als je meer contact wilt is dat mogelijk. Als je wilt.. stuur me een mail.

Tot zover vandaag! Ik hoop binnenkort meer! De foto's staan wat door elkaar, maar daar komen jullie wel uit! Ik hoop dat de lente bijna in Nederland is! Hier is het 30 tot 35 graden… zonder regen.. En ik zal het niet vaak zeggen maar, geen regen = helaas..

Veel liefs,
Rita