Nu echt als reisleider!

Op een tuinstoeltje met een koud biertje (of eigenlijk een watertje), een zonnetje, een lekker muziekje en in het vooruitzicht een lekker tilapia visje. Dat is hoe ik er nu bij zit. Klinkt goed of niet? Ik begin te denken dat deze baan me wel bevalt. Tot op heden een leuke groep, vriendelijke mensen en mooie locaties.

Eerste maar even de dingetjes die niet zo goed gingen, zodat ik jullie daarna kan overladen met positieve verhalen!
Komt ie:
- Op het vliegveld: 14 mensen?? Ik dacht toch echt 12… (daar is ie weer he: een goed begin is het halve werk)
- In Nairobi: lekkerrrrr, kuku na chipsi (kip en frietjes). Mijn maag was het hier niet mee eens, dus ’s nachts en de dagen daarna.. Je raadt het al. Gelukkig is antibiotica hier in alle soorten en maten altijd verkrijgbaar!
- Dag 3: ontstoken oog (inmiddels ook weer over)
- Samburu  National Park: is die wind normaal Rita? ‘Eehm.. ja hoor’. Misschien toch niet. Ik en de groep geen oog dicht gedaan en ’s ochtends een complete zandbak in de tent (de tent stond dus nog wel). Ik heb me stiekem ’s nachts wel een beetje zorgen gemaakt of de tenten er ’s ochtends nog zouden staan. Die dieren rond de tent waren wel de minste zorg.
- De truck: problemen met de startmotor tot op heden, maar volgens de chauffeur ‘shida kidogo’ oftewel slechts een ‘klein probleempje’, lekke band en iets met een vies omhulsel en versnellingsplaten (je hoort het: ik heb er nog steeds geen verstand van). Het vieze omhulsel bleek na navraag de filter te zijn. Is inmiddels vervangen!
- Bevestigen van de tickets naar Mombasa: mijn ticket is niet geboekt! Oeps! Daar gaat de groep dan zonder mij ;). Betalen kunnen zowel Sawadee als Guerba (local agent) niet in het weekend. Voor mij is het ook vrij lastig zonder bankpas en creditcard.. Ze houden hem voor me vast zeggen ze. Maandag zal ik het zien!

Al het andere alleen maar positief!
De groep is heel leuk en gezellig. De kinderen (7 stuks) beginnen los te komen. Zeer vermakelijk (zo nu en dan vermoeiend, zo hebben ze nu verzonnen dat de chauffeur en ik het samen wel niet zo gezellig hebben dat er vast iets gaande is.. Ach ja, zolang zij er lol in hebben :p).
De crew is leuk. De chauffeur is zeer vaardig en gezellig. De kok is Tanzaniaans en ziet er echt uit als een kok. Hij is wat stiller maar kookt goed! (het voornaamste natuurlijk).  

Het wild spotten gaat steeds beter. We hebben gezien: giraf (3 soorten), zebra’s (2 soorten), buffels, witte neushoorns (en volgens 1 kind een halve zwarte), luipaarden, cheetah, struisvogels, flamingo’s, olifanten, veeeel apen, veeeeeel vogels, krokodillen, gazelles, impala’s, dik diks, massa’s andersoortige herten, wrattenzwijnen, hyena’, jakhalzen, nijlpaarden, wildebeasts (aka gnoe) en een dode zebra met hyena’s met bebloede bekken en 100 aasgieren.  
Leuk feitje: de naam pumba (uit de lion king) komt van ‘pumbaza’ wat ‘fool’ betekent in het Swahili. Ze hebben een slecht korte termijn geheugen en dat komt nogal dom over. Als ze wegrennen voor een roofdier vergeten ze na een aantal meter waarom ze aan het rennen zijn. Niet zo handig. Ze worden hier ook wel ‘wireless’ genoemd vanwege hun staartje recht omhoog tijdens het rennen (antenne).  
Je ziet het: ik leer bij!

De tent opzetten gebeurt inmiddels in een aantal minuten, ook mijn groep raakt al zeer gedisciplineerd! De kampeernachten zitten er overigens al op. Ik begin te genieten van de natuur en de dieren (jaja, wie had dat gedacht). Hoe meer je erover weet, hoe leuker.

In Naivasha heb ik met een klein groepjes gefietst naar Hell’s gate National Park. De fiets zou hier voor tweedehands nog niet eens verkocht worden, maar hij heeft het toch ongeveer 30 km volgehouden! (dat was dan ook de enige beweging tot nu toe). Daarna een wandeling gemaakt in een kloof, dat was uiterst spannend! Het vergde nogal wat geklim en geklauter tot redelijk eng en hoog aan toe, maar als we boven zouden zijn zouden we een super uitzicht hebben. Ok dan maar… Na twee flinke rotspartijen (nog steeds in de kloof) komen we 2 Nederlanders tegen (ze zijn ook overal he?). ‘Misschien kunnen jullie beter terug gaan, er komt water naar beneden.’ Gids: neeeee, dat is vast een grapje! Kom we gaan verder.. Na 3 meter.. Oeps, waar komt dat water vandaan? Rennennnn!! Serieus, was echt heel spannend! Heb geen foto gezien ik wel wat anders aan mn hoofd had, maar wilde het toch even vertellen J. De groep was overigens razend enthousiast over dit spannende avontuur.

Mijn laatste reis gaat helaas niet door vanwege te weinig boekingen. Dus dat wordt mezelf twee maanden langer vermaken. Ik denk reizen, maar ik hou jullie op de hoogte.

Verder heb ik contact gehad met Stephen van het Boston Children Centre in Nairobi . Op deze school wil ik misschien vrijwilligerswerk gaan doen. Ik ga hem en de school bezoeken na mijn eerste reis. Dan zullen we zien wat eruit komt!

Liefs,

Rita